Oponthoud

Heb ik iets gezegd over African time en oponthoud verdragen? Ik had beter gezwegen. In Brussel vertekt mijn vliegtuig rijkelijk laat, door de mist of door de grote vakbondsactie van morgen, de oorzaak is niet helemaal duidelijk. Ik krijg een voorgevoel dat ik mijn aansluiting misloop, dus ik vraag me af of ik niet beter naar huis terug kan gaan. We moeten vooral Zaventem uit zien te komen, zegt de steward aan de gate, want morgen vertrekt vanwege de staking geen enkel toestel.
Ik mis in Frankfurt mijn vlucht naar Johannesburg met een paar minuten. Tegen middernacht weet ik dat ik vierentwintig uur in Frankfurt vast zit en een hotelkamer krijg in het airporthotel. Ik val terug op mijn handbagage, heb alleen Annie Proulx en Marguerite Duras om de tijd te doden. Ik probeer mezelf niettegenstaande de teleurstelling rustig te houden, blijf de volgende ochtend uren aan de ontbijttafel zitten, vind tegen de middag een plekje buiten in de zon. Het is jaren geleden dat ik nog uren na elkaar ongestoord heb kunnen zitten lezen.

Kort na mijn terugkeer naar de luchthaven neem ik nog contact op met het thuisfront om zeker te zijn dat in Afrika iedereen op de hoogte is van mijn oponthoud. ‘s Avonds verloopt de departure helemaal naar wens. De vlucht is vol maar ik heb een goede plek aan het wandelpad, waardoor regelmatig in het vliegtuig op en neer kan lopen. Ik vlieg nu naar Kaapstad in plaats van naar Johannesburg omdat daar een betere aansluiting mogelijk is naar Bloemfontein, waar Goedele woont.

Wat ik niet weet is dat op dat tijdens de vlucht in een ziekenhuis in Poperinge mijn grootmoeder overlijdt.