Mijn vorige reis

Morgen is het dag op dag twee jaar geleden dat ik met Joke op het vliegtuig stapte, richting Johannesburg. We gingen daar lezingen geven op het Potchefstroomse cultuurfestival Aardklop – een prachtige Afrikaans woord, dat zoiets betekent als de hartenklop van de aarde. Het begrip is tekenend gebleven voor onze hele reis. De schrijvers en dichters die we ontmoetten hadden het er voortdurend over: de klop, de roep van het land, de geluiden van de rooibokke en de bobbejane, die de dichter zich doet afvragen ‘Watter Afrika leef hier?’ (cfr. Renee Marais, in Snags).
We verbaasden ons over het feit dat de Afrikaners hun land zo dikwijls loven. ‘Begrijpelijk,’ zeiden we tegen elkaar. ‘Je gaat de dingen loven waarvan je weet dat ze je kunnen worden afgepakt.’
Joke en ik namen een nachtvlucht. Om middernacht vierden we boven de Middellandse Zee Jokes vijftigste verjaardag.
Nu ik weet dat ik opnieuw daarheen ga, komen al die herinneringen terug. Dat je er de andere helft van de sterrenhemel ziet, bijvoorbeeld. En dat in het Afrikaans de kraai ‘Ark! Ark!’ roept.