Bezoek aan een school met AIDS-wezen

Een neef van ons die nog in Zuid-Afrika heeft gewoond heeft een feestje georganiseerd, en het geld dat dat heeft opgeleverd wil hij schenken aan een project in Zuid-Afrika. Hij heeft Goedele gevraagd een goed project te zoeken, en zij heeft geregeld dat het geld – een 500 euro - kan worden geschonken aan Atang primary school, een townshipschool met een toegewijd comité dat zich de belangen aantrekt van zowat 200 aidswezen. Het geld zal worden besteed aan een jaarcursus computer voor zestien kinderen. Die kinderen moeten op dit ogenblik toekijken hoe hun vriendjes computerles krijgen; als wezen kunnen ze de 2,5 euro per maand natuurlijk niet betalen.

Goedele vraagt me of ik zin heb om een bezoek te brengen aan die school. We zouden dan foto’s kunnen maken om aan de milde schenkers te laten zien wat er met het geld gebeurt, een beetje ook in de hoop ze te motiveren om ook in de toekomst steun te blijven geven. Ze vraagt of ik met de kinderen in gesprek zou willen gaan, en ze iets vertellen over het schrijven van boeken voor kinderen. De kinderen spreken wellicht niet erg goed Engels, maar misschien wel genoeg om te begrijpen wat ik bedoel als ik iets over leesboeken vertel.

Dat verzoek neem ik dus mee het weekend in. Ik wil dit heel graag doen, maar ik moet me afvragen wat ik ga meenemen om aan de kinderen te laten zien (boeken natuurlijk? Maar welke? Hoe oud zijn ze? Kunnen we daar ter plaatse internetten, om het verband te leggen tussen boeken en het internet?).

Thomas stuurt me eveneens een mail met de vraag wat het onderwerp zal zijn van mijn lezing op de universiteit en hoe ik mijn ‘werkwinkel’ wil organiseren. Hij brengt me naar een groep aspirant-schrijvers met wie ik graag een paar schrijfoefeningen wil doen. Vrij nieuw terrein voor mij, dus ik weet waarover tobben dit weekend. Er staat ook een gesprek tussen mij en Riana Scheepers op het programma; hij wil weten waarover we het zullen hebben.
Heerlijk werken is het overigens met Thomas. Ik wou dat ik bij elke buitenlandse reis iemand had die zo duidelijk was over de mogelijkheden en moeilijkheden. Op deze manier kan ik me tenminste goed voorbereiden. Ik hoop dat het Nederlands geen struikelblok zal zijn; mijn Afrikaans is nogal onbestaand.

Ik heb vanmorgen mijn vliegtuigticket in de post ontvangen en aan mijn bank een opdracht tot betaling gegeven. Gedaan dus met het afwegen van de reistijden, alles is nu definitief.