Logboek

Dit is het logboek van mijn reis naar Zuid-Afrika in oktober 2005. Ik ga eerst mijn nicht Goele bezoeken, die al jaren in Bloemfontein woont, en daarna daarna ga ik op uitnodiging van het Eenheid vir Navorsing in Kinderliteratuur van de Universiteit van Suid-Afrika in Pretoria naar de 'Nederlandse Boekendagen'. Ik eindig de reis met een tocht door Mpumalanga, Swaziland en Limpopo.

donderdag, september 29, 2005

Zelfopgelegde taken

Omdat ik dit jaar zo veel naar het buitenland ging, heb ik met mezelf een afspraak gemaakt: ik mag alleen op reis als ik een kortverhaal mee naar huis breng. Zonder kortverhaal kom ik het vliegtuig niet af.

Dit is de zesde reis die ik maak dit jaar, en tot dusver is het gelukt. Weg zijn van mijn omgeving helpt me om te concentreren (weg zijn van mijn kinderen, zal dat misschien wel zijn). Waar ik mee wil eindigen is een verhalenbundel die zich telkens in een ander land afspeelt. Mijn hoofdpersonage blijft hetzelfde: een kind met een waanzinnige moeder (voor mijn kinderen dus misschien niet slecht dat ik soms es wegga).

Zal een reisblog mijn gedachten van een verhaal af houden? Omdat ik op dode momenten mijn hoofd vul met beschouwingen voor deze webstek in plaats van met mijn kortverhaal? Als ik merk dat dat gebeurt zullen de postings op deze blog al vrij snel achterwege blijven. En dan was dit mijn laatste reisblog. (Al kan het natuurlijk ook dat postings uitblijven omdat ik geen internetaansluiting meer vind.)

Er is nog iets waar ik naar op zoek ga. Tijdens mijn verblijf in Australië eerder dit jaar had ik een lang gesprek met Dyan Blacklock, kinderboekenschrijfster en –uitgeefster. Ze vertelde over een thema dat veel aan bod komt in de Australische kinderliteratuur. Ze herinnerde zich dat ze als kind door de verhalen die haar werden verteld een diepe angst had voor de bush, the outback. Elk jaar ‘verdwijnen’ tientallen kinderen in Australië, niet zoals bij ons omdat freaks ze meenemen, maar omdat ze in bos of woestijn verdwalen. Voor ze kunnen worden gevonden zijn ze al door de wilde dieren opgeruimd. Getting lost zou een thema zijn dat in elk kinderboek wel ergens aanwezig is.

Ik heb onvoldoende Australische kinderboeken gelezen om te oordelen, maar een film als Picknick at a Hanging Rock is er wel eentje dat je bloed doet stollen. Om het nog niet te hebben over A Cry in the Dark.

Ik wil achterhalen of de literatuur in Afrika soortgelijke fixaties heeft, en waarschuwingen voor jonge lezers. Als ik daar iets over vind, wil ik er een essay aan wijden, natuurlijk;-).