Uitblazen

De rest van de dag breng ik door in het huis van mijn uiterst sympathieke gastvrouw, op mijn kamertje in deze haciënda die slechts drie jaar geleden is gebouwd, maar waar ik nog altijd doorheen dwaal alsof ik door een historisch monument loop. Elk detail is juist. Cipressen in de tuin, gaanderijen op de bovenverdieping, kamers met openstaande ramen, muurkasten met smeedijzeren scharnieren, Venetiaanse maskers, een zwembad dat lijkt op de Romeinse termen. Het duurt een tijdje voor ik doorheb dat dit helemaal geen haciënda is, maar een villa in de traditie van Pompei, tot en met de lavendel aan de voordeur en de offerschaal in de inkomsthal. Alles in een tuin met bloeiende jacarandas, ik lijk van de wereld weg.